Ik had van die uitslag enkel maar kunnen dromen en hoopte dit natuurlijk wel. Maar ik heb de laatste maanden stage gelopen in Nederland en enkel maar getraind. Echt wel hard getraind. Ik nam wel deel aan enkele wegwedstrijden in eigen land, maar dat is heel iets anders. Ik ging toch wel met wat spanning naar Italië omdat ik niet wist in hoeverre ik me kan meten met de anderen. Uiteindelijk zijn er de laatste jaren toch heel wat buitenlandse toppers bijgekomen op vlak van de Eliminator. Na mijn 3de plek in de tijdrit wist ik dat het goed zat. Nu enkel hopen op een goede loting en het beste van mezelf geven. Ik was telkens na een finale stik kapot. Ben heel tevreden met mijn 5de plek. Vooral ook dat ik de kleine finale kon winnen. Dit geeft me veel vertrouwen voor de komende manches. 2018 wordt een mini seizoen op gebied van racen.
Momenteel woont Jay tot eind juni in Nederland te Harderwijk, waar hij zijn eindstage en eindproef doet bij Trek Benelux. Afhankelijk van het vele werk komt hij af en toe naar Belgenland om een wegwedstrijd mee te pikken. Zijn focus dit jaar ligt enkel bij de XC Eliminator vanaf juni 2018. We wensen hem heel veel succes in alles wat hij doet! Zoals jullie wss wel gelezen hebben, was het weekend te Antwerpen mijn laatste wedstrijd van dit seizoen!
Wat ik uit alle gereden manches met me meeneem, is het feit dat ik het een hele uitdaging en een eer vind om tegen zo'n grote mannen te mogen strijden.Uiteindelijk is het geen schande om te verliezen tegen zulke toppers. 2017 was voor mij een seizoen met ups en downs. Ik kon er dit jaar geen regelmaat in leggen, mede door mijn studies en de vele te ontwerpen projecten. Al was ik blij dat ik de kans kreeg om te mogen rijden in de World Cup XCE, waarbij ik dan het doel had om eventueel naar de grotere kampioenschappen te mogen gaan. Maar dit lukte net niet. Eind juli heb ik na Houffalize beslist om niet meer in actie te komen in de XCO. Wedstrijden van anderhalf uur en meer. Dit zal volgend jaar ook zo zijn, omdat ik van februari tot juni mijn stage doe bij Trek Benelux als productontwerper en dit tijdelijk moeilijk te combineren zal zijn met hobby’s. Al ga ik toch proberen om hier en daar een wegwedstrijd mee te pikken en zal het hoofddoel van volgend jaar de World Cups XCE en kampioenschappen worden vanaf de grote vakantie. Ik wil iedereen, vooral alle sponsors, hartelijk bedanken voor de leuke en aangename samenwerking alsook voor de kansen die jullie mij gaven om me te kunnen meten met de wereldtop. Omdat ik voor komend seizoen met mijn buitenlandse stage en daarna als ik afgestudeerd ben, niet precies weet wat of hoe, zal het er volgend jaar een beetje anders uitzien. Uit groot respect en vertrouwen waarvan ik de voorbije jaren mocht genieten van de vele sponsors, zal ik tijdens trainingen, bij verkenningen van eventuele wedstrijden (zeker de World Cup XCE 2018) steeds mijn eigen ontworpen kledij blijven dragen. Hopelijk blijven jullie me ook in de toekomst volgen 😊 Bedankt allemaal uit het diepste van mijn hart!! Jay Bytebier Vandaag de laatste wedstrijd van de World Cup - manches XCE. We eindigen in Antwerpen onder een blauwe hemel en een warme herfstzon.
Als afsluiter mag ik nog eens het verslag schrijven :) Jay vandaag knap 6de in de Time Race. Tijdens de kwartfinale kwam hij uit tegen 2 kanjers. Hij bleef plakken in het wiel van EINDWINNAAR Gegenheimer maar kon de 2de plek niet innemen en eindigde 3de. Toch wel enigzins tevreden. 'Ik hield aan deze wedstrijd mijn beste gevoel over van alle manches. Ik ken mijn werkpunten voor volgend jaar.', vertelt hij glimlachend. Hij eindigt 9de totaal in het dagklassement van Antwerpen bij de XCE. Bij de Short Track was hij heel goed mee vooraan en reed hij een tijdje in 3de positie. Tegen de sprint voor de eerste premie kwamen ze met meer samen. Daar ging het op een bepaald moment fout. Een andere renner viel door een gedubbelde renner onderaan een hindernis. Jay zag dit te laat en kon hem niet meer ontwijken. Hij ging erover en viel ook. Daardoor verloor hij veel tijd. Samen met de andere renner probeerden ze nog terug te komen en zetten ze de achtervolging in maar ze konden enkel het groepje van de vrouwen inhalen en passeren. De anderen waren te ver voor. Hij werd uiteindelijk 9de maar beseft aan zijn prestatie, toen hij als gedubbelde bij het 2de groepje kwam te zitten, dat hij best hun tempo aankon en er veel meer ingezeten had. Ondanks alle tegenslagen dit seizoen is Jay altijd even hard en gedreven blijven trainen en wedstrijden blijven rijden. Dit bewees hij vandaag eens te meer. Dat kunnen alle aanwezigen zeker beamen. Chapeau voor je inzet, voor je positiviteit, je nooit aflatende glimlach en de wil om er altijd het beste van te maken! Aan de organisatie, in het bijzonder aan Kristof Bruyneel, wil ik een dikke merci meegeven voor dit prachtige initiatief, voor jouw zorgzaamheid voor alle renners en de mooie band die je met allen mocht opbouwen. Op naar volgend jaar! Thx to Bob de Wit-Williamson en Pascal Van Emmelo.
Bedankt voor de vlugge oplossing en de goede zorgen! Bedankt voor de sponsoring, het vertrouwen en de fijne samenwerking! Mooi weer te Apeldoorn. Parcours in het stad. Groovy!
Vlugge omloop dus zeker spektakel te zien! Mijn tijdrit was heel goed, al had ik nog minder moeten afremmen in de korte bochten. Ik werd 6de van de 31 deelnemers. In de 8ste finale trok ik bij de start onmiddellijk op en bleef ik de eerste positie behouden tot het einde. Daarna liep het mis. Ik kreeg een astma-aanval en kon uiteindelijk een groot stuk slijm uitspuwen, maar ik kon niet genoeg herstellen om de kwartfinale even hard door te gaan. Ik voelde bij het losrijden dat ik niet voldoende zuurstof in mijn benen kreeg. Mss niet hard genoeg opgewarmd ervoor? Ik weet het niet. In de kwartfinale kon ik tot halfweg de 2de ronde goed het wiel van de Spanjaard houden maar ik geraakte niet over hem en voelde dat ik nooit sterk zou kunnen sprinten. Ik werd toch wel teleurgesteld 3de. Had zo graag de halve finale willen rijden... Tja... Ik werd 9de totaal die dag bij de XCE. Daarna, na alle wedstrijden, werd de Short Track gereden. Ik voelde me nog steeds niet echt in mijn sas maar bij de start ging het precies alsmaar beter. Mss heb ik me daar teveel geforceerd want ik kreeg plots in beide voeten pijn. Ik loste een beetje mijn schoenen maar het hielp niet. Vele renners kwamen me terug voorbij. Ik reed de wedstrijd toch uit en maakte ervan gebruik om enkele korte sprintjes voor mezelf als training in de wedstrijd te doen. Ik werd uiteindelijk 17de. Eind september is de laatste XCE - wedstrijd te Antwerpen. Tevens mijn laatste wedstrijd van dit seizoen. Hopelijk wil het dan toch nog 1 keer meezitten dit jaar! De wereldtop was gisteren echt wel aan de start. Dit was te merken aan onze tijden tijdens de tijdrit. Ik werd 10de maar stond met 7 tot op een halve seconde bij elkaar. Zo dicht waren de tijden!
Ik wist dat mijn loting keihard zou worden omdat we allen aan elkaar gewaagd zijn. In de kwartfinale kwam ik uiteindelijk tegen 2 finalisten van het EK uit. Doorgaan naar de halve finale ging dus zeker geen cadeau zijn. Ik heb heel hard gevochten en reed lang 3de maar er zat niet meer in dan dit. Ik werd uiteindelijk 4de . Ik ben een beetje tevreden als ik naar deelnemersveld kijk maar had toch stiekem op minstens een halve finale gehoopt. Er zat misschien wel meer in op mijn eigen bike want het maatje meer en een andere positie op Jaimes bike was verre van ideaal. Ik werd terug 13de zoals in Waregem. Volgende week Apeldoorn op mijn bike dan, hoop ik toch! Een ander parcours, iets meer mijn ding! Op zaterdag stond de Short Track op het menu te Winterberg.
Het parcours was heuvelachtig met een pittige hellende grasstrook die niet echt soepel bolde. Mede door de hevige regenval een klein uurtje voor de wedstrijd. In de start werd er enorm fors doorgetrokken. Ik koos ervoor om de wedstrijd opbouwend aan te pakken en ben op mijn tempo vertrokken. Geleidelijk kon ik opschuiven. Tot op het punt dat ik even de goede vlucht miste bij de tweede premie. Uiteindelijk kon ik toch naar de 3de plek oprukken. Daar kon ik me een tijdje op mijn eentje sterk houden. Op het einde van de wedstrijd met 3 ronden te gaan kwamen 2 renners terug. Toen kreeg ik het echt moeilijk en moest ik ze laten rijden. Ik kon mijn 5de plek behouden weliswaar door tot het bittere einde door te gaan want de 6de was in aantocht. Bedankt broer om me uit de nood te helpen. Op naar morgen. In de opwarming voelde ik me nochtans goed. Ik had er ook heel veel zin in. Houffa is een plek waar ik heel graag rijd. 3 minuten voor de start kreeg ik buikkrampen. Dit deed me even denken aan Malmédy, een paar jaar geleden waar ik toen noodgedwongen moest stoppen tijdens de wedstrijd.
In de eerste ronde zat ik rond 15 de stek en dacht ik dat het wel zou overgaan, maar al vlug voelde ik dat dit niet zo was. Mijn maag deed pijn, mijn darmen rommelden en al het stof er op de koop toe bij, deden me vierkant draaien. Op het einde viel ik nog lelijk ook waarbij ik mijn rechter bovenarm vreselijk pijn deed. Ondertussen weet ik dat mijn vermoeden klopt en dat ik een spierscheur heb. De pech blijft me dit seizoen toch wel achtervolgen... Jammer...😞 Vannacht gutste de regen met bakken uit de lucht en stond er een krachtige wind. Daarvan was niks te merken in het prachtige bos van Erezée. Een hoogstaand technisch parcours waar ik me helemaal in vond. Vandaag had ik niets te winnen maar ook helemaal niets meer te verliezen. Ik heb al lang geleerd om af en toe mijn knop te moeten omdraaien. Je krijgt me niet meer zo vlug uit mijn doen. Ik weet wat ik wil en waar ik naartoe leef. Dit maakte het koersen vandaag o zo gemakkelijk. Vandaag goh, mijn eerste slechtste start ooit. Dit deed ik nog nooit. Ik schoot uit mijn klikpedaal en wat later schoof ik weg op een wortel. Ik begon aan de klimmen als bijna laatste, vertelde mama achteraf. Maar geen nood en helemaal geen paniek... Beetje bij beetje kon ik wel mooi opschuiven. Maar dan vergat ik te eten en ben ik toch wel even geparkeerd. Eigen schuld... Rondes verkeerd geteld. Toch nog mooie laatste ronde maar niets meer om uit te blinken, wel om iets aan over te houden in 'weten'. Mentaal dik in orde en fysiek alsmaar beter met dank aan Atalanta coaching en begeleiding. Dikke merci allemaal voor de steun en het vele supporteren. Gisteren nam ik deel aan de Short Track Race te Waregem. Hetzelfde parcours als vandaag voor de Eliminator, maar dan 35 minuten lang racen tegen een heleboel zware kalibers!
Het parcours is veranderd in vergelijking met vorig jaar. Nu rijden we volledig rond de vijver en zijn er heel veel rechte stukken. Niet direct mijn ding. Het mag iets technischer met bochtenwerk. Zware wedstrijd. Zeer hard gereden. Best tevreden met mijn 5de plek. Vandaag de grote dag! Yes. Ik wist dat het enorm knokken zou worden tegen al die goede beren en was wel een beetje bang voor de tijdrit. De eerste 16 mochten door om de finales te rijden. De rest mocht dan al inpakken. Ik was ongelooflijk blij met mijn 4de plek want iedereen had echt wel heel hard gereden. Vol vertrouwen keek ik uit naar de finales! Ik was niet zo goed vertrokken maar kon van de 4 de plek opschuiven naar de kop toen we uit de zandbak kwamen. Ik reed zo hard ik kon en eentje volgde, de rest op de rekker. In het rechte stuk naar de meet kwamen we terug allemaal samen en maakte ik voor het ingaan van het zandgedeelte een schuiver waardoor mijn voorwiel vast kwam te zitten achter een nadar. Game over and out, want enkel de eerste 2 gaan door en die kon ik nooit meer inhalen. Doeme! Eerst was ik enorm ontgoocheld en boos op mezelf. Weeral een wedstrijd waarin ik niet kan bewijzen wat ik waard ben. Ik ging even uitwaaien en na een coachbabbel zag ik het direct weer zitten. Nu ik dit neerpen kijk ik echt al uit naar de volgende wedstrijden van de Eliminator, want dit is echt wel mijn ding. Zoals ze bij ons thuis zeggen, mag ik best tevreden zijn, zonder de pech dan, dat ik zo goed reed want uiteindelijk kom ik uit de examens (laatste was halfweg juni) en moet ik me wel meten met mannen die niet anders doen. Dus op naar de volgende. BK voor studenten nu dinsdag! Na een nachtje regen toch wel een klein zonnetje in Nederland, weliswaar met een koude wind.
Bij de opwarming had ik het gevoel dat ik niet met de beste benen afgezakt was naar onze noorderburen. Tijdens de wedstrijd viel het nochtans mee. Ik zat rond de 18de positie en kon steeds goed mee schuiven. Waar een gaatje was, kon ik het altijd dichtrijden. Jammer dat ik plots niet mee was met een bendeke dat goed ronddraaide want in mijn groepje ging het niet zo vlot. Op een bepaald moment kon ik meeschuiven met een andere renner en reden we een stuk terug naar de groep van Jochen DV. Hoe ik het gedaan heb, begrijp ik nog steeds niet, maar plots maak ik een schuiver op een stuk waar ik begot niet weet hoe je daar kan vallen. Mijn 2 wielen schoven weg en plots lag ik op de grond. Die smak deed me geen deugd en bracht me volledig uit mijn ritme. Ik voelde vrij vlug dat ik geen kracht meer kon zetten op mijn rechterbeen. Tijdens mijn val was mijn stuur tegen mijn bil gebotst in de omgeving van mijn knie. Kwam het daardoor? Hoedanook ik raakte geen poot meer vooruit en zag alsmaar meer renners voorbij komen. Ik kon zelfs niet aansluiten en meerijden. Ik moest ze allemaal gewoon laten gaan. Afstappen is niet aan mij besteed maar misschien had ik het beter toch gedaan... Ik werd 45ste scratch. Vreselijk... Maar op een kampioenschap geef je niet zomaar op, vind ik. Dit was mijn laatste MTB-wedstrijd voor de examens. Ik pik wel nog een paar wegwedstrijden mee. Ik had enorm naar deze wedstrijd uitgekeken. Beringen is iets speciaals. Voor de toeschouwer is het ook mooi om zien. Beetje spektakel. Onder een blauwe hemel en een stralende zon gingen we van start. Het is een UCI-wedstrijd, dus vele grote namen en kanonnen aan de start. Ik was goed mee in het pak maar voelde al vrij vlug dat mijn benen afgesneden waren. Ik dacht dat het na een tijdje wel zou overgaan, maar dit gebeurde niet. Ik geraakte geen poot vooruit. Ook hier weer niet direct een parcours om dit tegen te komen. Het was echt afzien tot de laatste meter. Tot een heel eind na de wedstrijd tintelden mijn benen nog. Ik ben enorm ontgoocheld. De conditie zit goed, training ook. Doeme... Mooi weertje vandaag in Pepingen. In de start goed mee vertrokken maar na een halve ronde voelde ik mijn longen moeilijk doen. Ik had nochtans intensief opgewarmd omdat ik weet dat stof en bepaalde bloesems niet direct de vrienden van mijn lichaam zijn. Plots ging het geen meter meer vooruit en kon ik niet anders dan mijn tempo zoeken en de slijmproppen uitspuwen en proberen weg te krijgen via drinken. Ik was zo teleurgesteld. Pepingen is een zwaar intervalparcours dus dan word je extra afgestraft als je lijf niet mee wil. Broer en mama bleven me aanmoedigen omdat ze weten dat ik over die drempel heen moet en dat doet deugd. Na 3 ronden voelde ik dat ik in de refractaire periode kwam en terug voldoende zuurstof in mijn benen kreeg. Van dan af ben ik doorgegaan. Helaas dan waren de vogels gaan vliegen en lukte het wel om nog wat op te schuiven maar kon ik onmogelijk het gat nog dichten op de eersten. Ik werd 11de algemeen beloften/elites en 5de belofte. Eigenlijk zou ik blij moeten zijn, maar dit ben ik ergens niet want ik kan me vaak niet echt meten met de rest. Dit is frustrerend. Vandaag mountainbikewedstrijd te Ottignies. Het parcours was veranderd in vergelijking met de vorige zware edities.
Ik mocht met mijn UCI-punten op de 2de rij starten wat me wel blij maakte, want de korte start met vrij vlug de singletrack zou me anders heel wat plaatsen kosten en veel tijd voor alle renners die bijna onmiddellijk ter plekke stonden te trappelen. Ik zat mooi in 7de positie bij de eerste pittige klim. In de 2de klim wou ik niet te fel over mijn toeren gaan want de koers was lang en zwaar. De eerste 2 ronden moest ik echt wel zoeken naar mijn ritme zodat me wel een aantal renners voorbij kwamen. Eens ik in mijn flow terecht kwam, kon ik een mooi en strak tempo rijden. Samen met Jochen De Vocht reed ik een mooie koers. Toch wel blij dat de laatste ronde eraan kwam want de laatste zware klim beet me zwaar in de kuiten. Ik werd 11de belofte en zit ergens in de top 20 totaal. Best tevreden voor mijn eerste MTB-wedstrijd. Vooral als ik kijk naar vorige jaren. Ik heb ook een beter gevoel en merk dat ik vooruitgang gemaakt heb. Volgende week staat Pepingen op het programma! Jay startte dit seizoen zijn eigen project Jay JB Racing nadat teammanager Inge, omwille van slecht nieuws i.v.m haar gezondheid, noodgedwongen haar team moest opgeven.
In een jaar tijd kan veel gebeuren; slecht nieuws kan ook vaak een zegen zijn. Ze vond niet alleen de oorzaak achter haar verslechterde gezondheidstoestand. Ze kon die ook ombuigen en besloot daarin verder te studeren en haar levenswerk eraan te wijden. Jay heeft zijn plek echt wel gevonden binnen zijn eigen projecten. Hij wist goed te scoren in zijn studies door in 1ste zit voor alle vakken te slagen. Hij liet ook mooie dingen zien op de momenten dat hij zich kon vrijmaken van schoolwerk. De grote vakantie was op dat vlak een groot geschenk om zijn doelen te kunnen verwezenlijken. Mooiste resultaten: 10de BK voor studenten (weg) winnaar 6- uren Grembergen waarbij ook winnaar snelste ronde winnaar 3- uren Kessel 2de plek 6- uren Hamme 4de in de grote finale CMC Antwerpen 6de CMC Waregem 5de XCC Waregem zilveren medaille Belgisch Kampioenschap XCE 5de plek eindklassement Flanders MTB Series (Vlaams Kampioenschap) Hij mag best trots zijn op zijn seizoen 2016!! Bedankt aan alle sponsors die verder met hem in zee wilden gaan en ook volgend jaar terug aan zijn zijde zullen staan! Bedankt aan alle supporters en vrienden die ons niet in de steek lieten en echte vriendschap lieten zien. Bedankt aan collega-renners voor de warme band die jullie met elkaar hebben, voor de onderlinge steun, de vriendschap en het plezier. See you next year! Hij had er zo naar uitgekeken. Had er zo zijn zinnen op gezet. Hij kwam, hij zag en hij deed. Dikke proficiat Jay! The man in black, zoals de speaker hem noemde, deed zijn ding tijdens de Citymountainbike. Hij liet zich zien, beet zich vast in zijn tegenstander en haalde de zilveren medaille binnen. Verdiend! Vorig jaar brons, dit jaar zilver. Wie weet ooit goud! Droom maar, Jay! It all starts with a dream! Gisteren werd waarschijnlijk de spannendste meerdere uren race allertijden gereden. Enorm genoten van zoveel vuurwerk! Spannend tot de laatste snik!
6 uren lang bleven JB Racing Friends strijden voor die begeerde 1ste plek. 1 en 2 waren elkaar meer dan waard. Even waardig, even sterk! Enorm hard gereden. De mannen hebben echt hun grenzen verlegd. Wat een prachtige levensles! Halfweg zag het er even naar uit dat een 2de plek het hoogst haalbare was, maar de mannen waren niet klein te krijgen en bleven er alles uit pompen en ze kwamen terug samen. Anderhalf uur voor het einde was het een 'haasjes over'-spel om nagelbijtend gek van te worden. Ze haalden het net niet, maar op zo'n manier racen was een overwinning voor elke renner op zichzelf! Ik heb al heel veel genoten van wedstrijden, maar dit was echt een pareltje. Eentje dat ik nooit meer vergeet! Bedankt mannen voor het spetterende weerwerk, voor jullie enthousiasme en doorzetting. Super! Dikke proficiat!! |
HIER VINDT U ALLE NIEUWTJES
Categories
Alles
Archives
Januari 2021
|